Blog

Laatst had ik het weer. Ik liep op iemand af en in een poging langs elkaar heen te lopen weken we allebei uit naar dezelfde kant. Vervolgens bewogen allebei naar de andere kant en zo deden we dat zeker nog 3-4 keer. Tot ik stil bleef staan en de ander liet passeren, terwijl ik hem een ongemeend 'sorry' meegaf. Ongemeend, maar mijn glimlach maakte het vast en zeker geloofwaardig. Vrijwel meteen vroeg ik mij af waarom  ik sorry zei, ik had immers niets verkeerd gedaan? 

You might think that being creative is easier when you don’t have any limitations. Let your mind roam freely and amazing ideas will come out of it, right? Sure, in some cases that might work, but in reality it’s constraints that often force you to really be creative. After all, cooking an amazing dish with a fridge full of quality produce is relatively easy, but impressing your significant other when you only have 2 onions, an old piece of bread and some cheese, that’s Masterchef material. By the way, French onion soup is the way to his or her heart. 

Mijn kinderen en ik vinden het leuk om afbeeldingen te maken met AI. Zeker mijn jongste zoon laat hierin graag z'n creativiteit de vrije loop. Het is fascinerend hoe deze technologie in staat is om zelfs de meest abstracte ideeën om te zetten in iets visueels.  Maar soms kom je afbeeldingen tegen die je een onbehaaglijk gevoel bezorgen. Er klopt iets niet en dat is creepy AF. 

You probably know that mindfulness is all about staying present in the moment and being aware of your thoughts and feelings. You’ve probably heard of the numerous benefits a regular mindfulness routine can bring to your life, such as reducing stress, improving focus, and enhancing overall well-being.

De keren dat ik mijzelf vervloekt heb omdat ik weer eens iets tot het laatste moment had uitgesteld, zijn niet meer op twee handen te tellen. Ik durf mijzelf met recht een 'master procrastinator' te noemen. Iemand met uitstelgedrag als onvrijwillig aangenomen levensvisie. En elke keer neem ik me weer voor om het de volgende keer anders te doen. Maar ja.... De volgende keer, je raadt het al. 

Ik heb steeds meer moeite met het feit dat ik mijn kostbare tijd moet besteden aan 'het aanwezig zijn' op mijn werk. Het wordt zelfs frustrerend waneer ik voor een langere periode eigenlijk niet genoeg werk hebt om de tijd mee te vullen. Maar toch ben ik er elke dag...Op tijd. Waarom eigenlijk? Ik denk dat stamt uit een pre-internet en mobiele telefoon tijdperk. Toen mensen ervan op aan moesten kunnen dat je vanaf en tot een bepaald uur bereikbaar was. Klink logisch, maar is dat in deze tijd nou nog echt nodig of heeft het tijd-voor-geld-model zijn langste tijd wel gehad?