Het Tijd-voor-Geld-Model

Het concept van "tijd voor geld" is een traditioneel arbeidsmodel waarbij men wordt gecompenseerd op basis van de tijd die wordt besteed aan werk. De meesten van ons kennen dit wel. Het komt erop neer dat de waarde van arbeid wordt gemeten in uren en  het loon wordt rechtstreeks gekoppeld aan de tijd die aan de de arbeid wordt besteed, ongeacht de kwaliteit van het werk. 

Dit model heeft zo z'n voor en z'n nadelen.

Voor- en Nadelen van het Tijd-voor-Geld-Model

Voor werkgevers geeft het controle op het budget en houdt de arbeidskosten voorspelbaar. De arbeidsuren zijn makkelijk in te plannen en het is eenvoudiger om in te spelen op de operationele behoeften van het bedrijf. Het voornaamste voordeel voor werknemers is de  zekerheid over de inkomsten. Ze weten op basis van hun gewerkte uren precies hoeveel ze zullen verdienen  en of die mooie schoenen, nadat alle vaste lasten zijn betaald, nog wel haalbaar zijn, . 

Klinkt allemaal prima, toch? Waar heb je het dan over? 

Het "tijd-voor-geld-model" heeft toch echt wel zijn nadelen. Voor werkgevers kan het gebrek aan stimulans leiden tot minder productiviteit. Waarom zou je harder lopen dan nodig is, toch? Je krijgt toch wel je centjes aan het einde van de maand. 

Weliswaar weet de werknemer precies hoeveel hij/zij op de bankrekening krijgt, maar dat brengt ook beperkingen met zich mee.  Als je nou net een beetje meer nodig hebt, deze maand.... Tja, tijd kun je niet bijmaken, dus je blijft in principe beperkt tot dat inkomen en omdat je uitgaven gekoppeld zijn aan je inkomsten kom je in een soort cyclisch patroon terecht. Een patroon waarin je moet blijven werken om alles te kunnen betalen. Voor velen van ons is het een hele uitdaging om dit in balans te kunnen houden.

Dus, wanneer je je kostbare tijd ‘verkoopt’, wordt je vroeg of laat geconfronteerd met een plafond in inkomen en financiële groei.  Als werknemer kun je daardoor gevangen voelen in een patroon van werken om te overleven, zonder echte vooruitgang te boeken.

De uitdagingen van dit cyclische patroon kunnen verder worden verergerd door externe factoren zoals inflatie en stijgende kosten van levensonderhoud. Hierdoor kom je op financieel gebied niet of nauwelijks vooruit, ondanks je inspanningen en toewijding aan je werk. En we hebben het nu nog niet eens gehad over een gezonde balans tussen werk en privé. We zouden allemaal moeten werken om leven, maar voor velen is het noodgedwongen andersom.

Kan het niet anders?

Wordt het niet stilletjes aan tijd om het anders te gaan doen? Moeten we de focus niet verleggen van het traditionele "tijd-voor-geld-model” naar een meer holistische benadering van waardecreatie en financiële groei? Natuurlijk gebeurt dit al op vrij grote schaal. Het aantal freelancers stijgt al jaren en dan heb ik het niet alleen over de digital nomads die vanuit Thailand via Upwork mooie websites ontwerpen (geef ze eens ongelijk). 

Alternatieven voor tijd-voor-geld zouden kunnen zijn:

Waardevolle Prijsstelling

In een op waarde-gebaseerd prijsstellingsmodel wordt de prijs van producten of diensten bepaald door de waarde die het toevoegt voor de klant en dus niet op basis  van de tijd die wordt besteed aan het leveren ervan. Want laten we eerlijk zijn. De hoeveelheid tijd dat aan iets wordt besteed zegt niets over de kwaliteit ervan. In dit model kun je dus inkomsten vergroten door waarde toe te voegen aan wat je aanbiedt en wordt je  beloond voor de impact en kwaliteit van het werk.

Stel je voor dat je een freelance grafisch ontwerper bent.  Een klant benadert je voor het ontwerpen van een logo voor hun bedrijf. In plaats van simpelweg een uurtarief te rekenen, evalueer je de waarde die het logo zal toevoegen, zoals verbeterde merkidentiteit, klantherkenning en toekomstige inkomsten voor het bedrijf.

Je stelt een prijs voor die gebaseerd is op deze waarde, waarbij je zowel het bedrijf als jezelf rechtvaardig beloont voor de verwachte resultaten. De tijd die je aan het ontwerpen van het logo hebt besteed wordt daardoor minder relevant.

Deze manier van werken stimuleert efficiëntie, innovatie. Aan de andere kant kan het lastig zijn om van te voren de waarde van de diensten te bepalen. 

Resultaatgericht Werken

Bij resultaatgericht werken ligt de focus op het behalen van specifieke doelstellingen en resultaten, in plaats van puur op het aantal gewerkte uren. Werknemers worden beloond op basis van de resultaten die ze behalen, waardoor ze gestimuleerd worden om efficiënter te werken en innovatieve oplossingen te vinden.

Deze methode zorgt voor verantwoordelijkheid, creativiteit en effectiviteit bij de werknemer, waarbij de nadruk ligt op het bereiken van tastbare resultaten. Denk hierbij aan een commissie of winstuitkering. Een nadeel is dat resultaten, soms door overmacht, tegen kunnen vallen.

Task-based

In plaats van betaling per uur of per maand word je als werknemer betaald op basis van voltooide taken of projecten. Dit zou ervoor kunnen zorgen dat efficiëntie en productiviteit worden verhoogd, aangezien werknemers worden aangemoedigd om taken snel en effectief af te ronden. Dit lijkt op het eerste gezicht vooral interessant voor de werkgever, maar de werknemer krijgt hiermee de vrijheid om zijn, haar of hun eigen tijd in te delen. De grootste valkuil is natuurlijk... no work, no (or less) pay.